Görme engelli öğretmen, ailesiyle dünyayı dolaşıyor

ANKARA’da doğuştan görme engelli Türk Lisanı ve Edebiyatı Öğretmeni Mustafa Musa Beydoğan (38), Avrupa Birliği (AB) projesi kapsamında birinci sefer 2016’da yurt dışına çıkarak Belçika’ya gitti. Bu ziyaretin akabinde Beydoğan’ın yurt dışı seyahatleri tutkuya dönüştü. Beydoğan, geçen müddette 17’si eşi ve kızıyla olmak üzere toplam 41 ülke gezdi.

Ankara’da yaşayan doğuştan görme engelli Mustafa Musa Beydoğan, Ankara Cumhuriyet Lisesi’nin akabinde Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Türk Lisanı ve Edebiyatı Kısmı’nda lisans ve yüksek lisansını tamamladı. Mezuniyetinin akabinde 15 sene Kalaba Meslek ve Teknik Anadolu Kız Lisesi’nde öğretmenlik yapan Beydoğan, akabinde Halk Eğitim Merkezi’nde vazife yapmaya başladı. Beydoğan, AB projesi kapsamında birinci sefer 2016’da yurt dışına çıkarak Belçika’ya gitti. Bu ziyaretin akabinde Beydoğan’ın yurt dışı seyahatleri tutkuya dönüştü. 3 yıl evvel Türkçe Öğretmeni ve Çocuk Edebiyatı Muharriri Dilek Beydoğan ile hayatını birleştiren Musa öğretmen, seyahatlere artık 2 yaşındaki kızı Belis ve eşiyle çıkıyor. Beydoğan, geçen müddette 17’si eşi ve kızıyla son 3 yılda olmak üzere bugüne kadar toplam 41 ülke gezdi. Beydoğan ve ailesi anılarını ‘Nereye Uçuyoruz’ isimli YouTube kanalında paylaşıyor.

‘KENDİ ROTAMDA YÜRÜMEYİ ÖĞRENDİM’

Beydoğan, 40 günlükken görme engelli olduğunun fark edildiğini belirterek, “Tabii ailem birinci evvel göz tedavim için gayret içerisine giriyor lakin sonuç değişmiyor. Birinci evvel öğretmen lisesini kazandım. Okulun müdürü, kör olduğum için benim o okulu okuyamayacağımı tabir etti. Ben de öğretmen olmak istemiyordum esasında, daha farklı planlarım vardı; ‘Öğretmen olmak isteyen kim dedim’ ve Ankara Cumhuriyet Lisesi’nde öğrenci oldum. Sonra 2005 yılında Gazi Eğitim Fakültesi Türk Lisanı ve Edebiyat Öğretmenliğini kazandım. Aslında bu tesadüf bir yerleşmeydi benim adıma. 15 yıl bir kız meslek lisesinde edebiyat öğretmenliği yaptım. Yüzlerce, binlerce bayanın hayatına dokunduğumu ve onların yollarına kılavuz olduğumu düşünüyorum. 2016 yılında gezme tutkumu yavaş yavaş keşfettiğim bir süreci yaşadım. Bir Avrupa Birliği projesine gidecektim ve tek başımaydım. Yalnızca şunu yeterli biliyordum; bir kör olarak çok yeterli telefon kullanabiliyordum. Hasebiyle navigasyon ve başka taksi çağırma uygulamaları, otel ayarlama uygulamaları, uçak bileti alma uygulamaları üzere uygulamaların tamamına hakimdim. O seyahatte Paris’te yaşayan teyzemi ziyaret etmiştim. Teyzem bana bir kart ayarlamıştı; Paris’te sınırsız ulaşım kartı. Teyzemin hastalığı olduğu için bana eşlik edememişti maalesef. O seyahat boyunca beşerlerle bağ kurmayı ve kendi rotamda yürümeyi öğrendim. Ondan sonra bu bir tutkudur başladı” dedi.

‘GÖRENLERİN YAZILARINI OKUYUP ONLARIN GÖZLERİYLE GÖREBİLİYORUM’

İlk seyahatinin akabinde Hindistan, Pakistan, Nepal, İran üzere ülkelere gittiğini tabir eden Beydoğan, “Tayland, Malezya, Singapur tıpkı seyahat içerisindeydi. Bu bir tutku haline geldi. Sonraki yıl değişik ülkelere gitmeye başladım. Tek başıma organize ettiğim birinci ülkelerdi bunlar. Sonra Japonya, Güney Kore ve Filipinler. Bütün seyahati baştan sona kendim ayarlamıştım. Daha sonraki yıllarda misal bir biçimde Avrupa çeşidi yaptım. Yapayalnız gittiğim bir Balkan tipi vardı. Spontane gelişen seyahatlerim oldu. İnsan bir şeyleri yapabildiğini fark ettiği vakit kendi iç seyahatine çıkıyor. ve aslında kendisini tamamlamaya başlıyor seyahatlerde. Her beşerden apayrı şeyler görüyoruz. Her yemekte öbür bir lezzet alıyorsunuz. Evet tarihi lokasyonları görmüyorum lakin onun içinde olmak, örnek veriyorum; Eyfel Kulesi’nin doruğundayken ben muhakkak oradan Paris görüntüsünü görmüyorum lakin Paris görüntüsünü gören insanların yazılarını okuyup onların gözleriyle dünyayı görebiliyorum. Dünyanın en ikonik noktalarında var olmak da hoş bir şey. Vilayetle de bir şeyleri görmek zorunda değilsiniz. Herkes bu dünyada bir gezgin olarak kendi hissesini alır. Ben de bu dünyada seyahatlerimde kendi hisseme düşeni alıyorum. Benim için de farklı bir şey” sözlerini kullandı.

‘EŞİM GÖREBİLEN BİR İNSAN OLARAK ANLATIYOR’

Kızıyla yine birebir ülkelere giderek bir de onun gözünden dünyayı görmek istediğini vurgulayan Beydoğan, “Eşimle evleninceye kadar 22 ya da 23 ülke gezmiştim. Ondan sonra üzerine bir 17-18 ülke ekledik. 41 ülke oldu. Eşim de 8 ülke gezmişti, 22’de o eklemiş galiba 30 oldu. Kimi yerleri tekrar tekrar gezmek durumunda kaldık bir arada. Kızımız 2 yaşında ve 17 ülke gördü. Biz hayatımıza çocuğumuzu adapte ettik. Odak noktamız birinci evvel kendimiz, sonra ailemiz. ve kendimizin memnun olabileceği yerde çocuğumuzun da keyifli olacağını düşündük. ve çocuğumuzu hiçbir vakit yanımızda eksik etmedik. O büyüyünceye kadar bir şeyleri ertelemedik. Zira hayatın yarını yok. Bir YouTube kanalımız var; bu kanalda aslında gittiğimiz ülkelerin küçük tanıtımlarını yapıyoruz. Bu bizim için aslında bir anı kütüphanesi. Kör birisinin de gezgin olabileceğini, kör birisinin gözünden dünyayı algılamak için bu sayfayı önemsiyorum. Eşim görebilen bir insan olarak anlatıyor. Aslında ikimizin de ortak yararları orada ortaya çıkabiliyor. Birlikte yaşama marifetini, birlikte yaşama kültürünü de aslında ortaya koyuyoruz. Muhakkak dünyanın tamamını görmek sıkıntısındayım. Kızımla şimdiye kadar gezdiğim ve bundan sonra gezeceğim ülkeleri, onun kendi iradesi oluştuğunda tekrar bir de onunla görmek istiyorum. Zira bir de onun gözünden dünyayı görmek isterim” diye konuştu.

‘BAZI ŞEYLERDE GÖZÜ KARA OLMAK ÇOK DOĞRU’

Arzu Beydoğan ise gezerken gördüğü yerleri eşine betimlediğini belirterek, “Biz gerçek manada bir grup ruhuyla hareket ediyoruz. Bunu yalnızca seyahatlerimiz için düşünmeyin. Bütün hayatımızda birebir şey geçerli. Aslında beşerler şey düşünür; yola çıkmak için bebek çok küçüktür, işte yolda hastalanır, başımıza bir şey gelir. Ancak ben bunların hiçbirini taşımıyorum. Zira kaygıyı ne kadar çok hissederseniz tasa gelip sizi buluyor. Hayatınızı çekmiş oluyorsunuz aslında bir manada. Biz birinci kere yurt dışına çıktığımızda 3,5 aylıktı kızımız. ve gerçek manada korkmadan adım attık. Yanımıza gereken her şeyi alıyoruz diyebilirim. İşte kolay ilaçları alıyoruz, ateş ölçerini alıyoruz. Onun için gerekli gereçleri alıyoruz ve kendimize güvenip yola çıkıyoruz. Çok şükür Rabb’im de bizi yalnız bırakmıyor galiba. Tahminen ben Mustafa’yı görme engelli olduğu için ondan vazgeçirseydim bu hoşlukların hiçbiriyle karşılaşamayacaktım, hiçbirini yaşamayacaktım. Lakin kimi şeylerde tahminen gözü kara olmak, tahminen yürekli olmak çok gerçek olabiliyor” dedi.