Hayalinde gördüğü çocukla başlayan seyahatte 3 çocuğun gözetici ailesi oldular

Ankara’da bir anne gördüğü duştan sonra hami ailesi olduğu üç kız çocuğunu hayata hazırlamanın gururunu yaşıyor.

Aile ve Toplumsal Hizmetler Bakanlığı’nın bakım ve müdafaasında olup üniversiteyi kazanan 286 gençten biri olan ve tıpkı vakitte gözetici ailenin yanında yetişen İlknur, eğitimdeki muvaffakiyetinin yanında hayat öyküsüyle de ilham kaynağı oluyor. Başarılı bir fizyoterapist olma yolunda birinci adımını atacak olan İlknur, Tunalı ailesinin 3 hami çocuğunun ikincisi. İki biyolojik çocuğun yanında 3 hami çocukları olan aile, kız çocuklarının okumasına ve kendi ayakları üzerinde durmasına büyük ehemmiyet veriyor. Tunalı ailesi, çocuklarını hayata ve topluma kazandırmanın memnunluğunu yaşıyor.

İHA muhabirine konuşan İlknur, 7 yaşında biyolojik ailesinin yanından çeşitli sebeplerden dolayı ayrılmak zorunda kaldığını ve yurda yerleştirildiğini söyledi.

İlknur, 6 ay yurtta kaldıktan sonra hami ailenin yanına gittiğini belirterek amacının kendi ayakları üzerinde durabilmek olduğunu aktardı.

“İlk buluşmada ikimiz de çok ağladık”

Ailesiyle tanışma öyküsünden bahseden İlknur, “Benim uzaktan takip eden bir kollayıcı annem daha var. O benimle çok yakından ilgilendi. Bu ailemi bulmamda da o çok yardımcı oldu. Evvel yurda yerleştirildim sürecin hızlandırılması açısından. Bir ay boyunca yurtta kaldım. Bu süreçte de görüşmelerimiz başladı. Annemle görüştüm evvel tek başıma. Onunla çok duygusal bir bağ kurduk zati. Birinci buluşmada ikimiz de çok ağladık. O yakınlığı, o sıcaklığı orada hissettim zati. Yaklaşımından, konuşmasından, sarılmasından. Akabinde görüşmelerimiz haftalık hızlanmaya başladı. Babamla görüştüm. Babamla görüştüğümde aslında o da çok konuşamadı, ben de çok konuşamadım. İkimiz de çok ağladık. Süreç daha da hızlandı. 1 ay içinde buraya yerleştirildim” diye konuştu.

“Mutlu olduğumuzda daima birlikte memnun oluyoruz, üzüldüğümüz de daima bir arada üzülüyoruz”

İlknur, birinci kere bu türlü sıcak bir ailenin kendisini karşıladığına dikkati çekerek, “Abilerim var iki tane. Bir tane ablam var. Bir de kız kardeşim var burada benimle. Onlarla birebir meskenin içerisinde olmak, bu hisleri daima birlikte yaşamak. Mesela memnun olduğumuzda daima bir arada memnun oluyoruz. Üzüldüğümüzde birimizin bir kasveti olduğunda daima bir arada ona üzülüyoruz, deva buluyoruz. Yeri geldiğinde klasik abla kardeş tartışmaları da yaşıyoruz. Fakat bunlar renk katıyor bence” tabirlerini kullandı.

Sorunlarını ailesiyle rahatlıkla konuşabildiğini belirten İlknur, ailesinin yanına geldikten sonra onların dayanaklarıyla özgüveninin yerine geldiğini vurguladı.

Bu sene Ankara’da bir üniversiteyi kazandığını anlatan İlknur, kelamlarına şöyle devam etti:

“Onlar bana daha çok hafifletme tarafında ilerlediler bu düşüncelerimi, streslerimi. Bütün yükümü de aldılar nitekim. Gerilim olduğum vakitlerde onlar daha çok takviye oldular. Nitekim çok rahat bir formda atlatabildim bu yılı. Zira etrafa baktığım vakit arkadaşlarımı gördüğümde, onların da aileleri bu türlü baskısal olarak da ilerleyebiliyorlar. Kiminin ailesi anlayışlı, kiminin ailesi çok fazla baskı kuruyor. Ancak benim ailem tam ortasıydı. Yeri geldi, telefonumu da aldılar ders çalış diye. Ancak bunların hepsi benim imtihan yılımı, imtihan gerilimimi hafifletmemden yanaymış. Yani bunu sonradan fark ettim.”

“Benim motivasyon kaynağım temelden oluştu”

Bir ailenin yanında geleceğini etkileyen imtihana hazırlanmanın kıymetli olduğunu vurgulayan İlknur, “Arkadaşlarımı gözlemlediğim vakit kimisi dershanede, kimisi kütüphanede kendi başına ders çalışmaya çalışıyor. Motivasyon kaynağı bulmaya çalışıyorlar. Fakat benim bu kaynağım esasen temelden olmuş olduğu için annem ve babam bu hususta hiçbir vakit takviyesini esirgemediği için ben bu süreci daha süratli atlatabildim” sözlerine yer verdi.

“Bana muhtaçlığı olduğunu düşündüğüm anda bir müsabakamız oldu”

Anne Selma Tunalı ise, bu serüvenin hayalinde gördüğü bir kız çocuğu ile başladığını tabir ederek, süreç içerisinde iki biyolojik çocuğunun yanında 3 gözetici çocuğu olduğunu aktardı. Tunalı, “İlk Merve’yi ben aslında küçükken düşümde görmüştüm onu. Ben de küçüktüm. Merve’yi hakikaten düşümde gördüm ve evlat edinecektim. Gözetici aileliği o vakit öğrendim. Kollayıcı aile oldum ve ikinci kızıma gelince o çok farklı oldu. Yani bana muhtaçlığı olduğunu düşündüğüm anda bir müsabakamız oldu. Sonra onun esirgeyici ailesi oldum. Onun yanında sevgi konutlarında kaldığı arkadaşı vardı hiç ailesi olmamış, doğduğundan beri çocuk meskenlerinde. Ağlamış ‘benim de bir ailem olsaydı, keşke esirgeyici ailem olsaydı’ diye. Bunu duyduğum vakit çok etkilendim. Bakanlıkla tekrar vilayet müdürümüzle irtibatlaştık. Sonra onlar da uygun gördüler” dedi.

“Bu dünyada bir eser bırakmak isteyen herkese gözetici aile olmasını tavsiye ediyorum”

İlknur’un imtihana hazırlanma sürecini anlatan Selma Tunalı şöyle konuştu:

“Sınava hazırlanma sürecinde onu mümkün olduğu kadar rahat bırakmaya çalıştım. O da elinden geleni yapmaya çalıştı. Bence büyük muvaffakiyet 4 yıllık İngilizce kısmı kazanması. Sahiden çok azimli bir çocuk, çok zeki bir çocuk. Kazandık çocuğu diye düşünüyorum ben. Yani gözetici aile olmanın bir özelliği de bir çocuk kazanıyorsunuz ve o çocuktan doğan jenerasyonu de kazanıyorsunuz. Sahiden bu dünyada bir eser bırakmak isteyen herkese kollayıcı aile olmasını tavsiye ediyorum.”

“Kız çocukları için kendi ayakları üzerinde durmanın çok kıymetli olduğuna inanıyorum”

Koruyucu aile olmanın bir çocuğun hayatını değiştirmek olduğunu anlatan baba Ethem Tunalı, çocuklarına eğitimin ehemmiyetini de aşıladıklarını belirterek, “Bir çocuğa dokunuyorsunuz. Bir çocuğun hayatını değiştiriyorsunuz. Ben bilhassa kız çocukları için kendi ayakları üzerinde durmanın çok değerli olduğuna inanıyorum” sözlerini kullandı. – ANKARA